Twee seizoenen in 1 dag

Homemade ontbijt

Heerlijk geslapen, weer een nieuwe dag. Koffers staan weer klaar om straks op te halen. Eerst een fantastisch ontbijt van de eigenaresse. Alles homemade. Er ontbreekt ons aan niks, aan werkelijk alles is gedacht, en dan dat uitzicht! Wat mooi.

Hoeveel sneeuw wil je hebben

Rond de klok van 10 worden we opgehaald door een gids en gaan we gezellig in zijn net wat te krappe autootje op weg. De gids weet natuurlijk de weg. Hij is een beetje eigenwijs en besluit om toch een weg in te gaan die “afgesloten” is.

We stuiten op nog meer sneeuw, en tot onze verbazing is er een sneeuwruimer bezig om de weg vrij te maken van het vele sneeuw. Omdraaien dus maar, om via ons pension, waar we dan maar gelijk onze auto en koffers halen,  afscheid nemen van de vrouw des huizes. Onderweg natuurlijk nog wel enkele stops om te genieten van de prachtige uitzichtpunten aan de rand van het dorp.

Beren op de weg?

We gaan door naar de berenopvang Arcturos Brown Bear Sanctuary. Wat een goed initiatief is deze opvang voor de beren. Goed om te zien dat de beren hier goed worden verzorgt om ze later eventueel weer terug in de natuur te zetten. Weet jij dat beren wel 50 km per dag kunnen lopen? Ik niet. Op het moment dat wij er zijn, zijn er 5 beren wakker uit hun winterslaap. Mira en Juke laten zich het meest bewonderen.

Nee hoor, niet op de weg

Ze hebben het goed naar hun zin, dat kun je zien. Onze gids vertelt honderd uit, maar we moeten weer door, we komen tijd tekort anders, later deze dag, #duurtlang.

Met 2 auto’s gaan we naar de wolvenopvang. De toegang is nog niet helemaal eenvoudig. De gids heeft geen sleutel van de poort, tja wat nu? Over het hek heen klimmen dan maar. Dat kunnen wij, zo lenig als we zijn. We maken kennis met 3 Hollandse vrijwilligers die honden aan het trainen zijn. Ook weer fantastisch werk. De zon straalt ons de hele dag al flink tegemoet, wat een weer. De snowboots hebben we hier niet echt nodig, als we die al bij hebben. Eerder die korte broek. Heerlijk.

Wijn voor de liefhebbers

Weer door, nu gaan we op weg naar een favoriet van Monique, de wijnboerderij van de Nederlander Laurens Hartman, “Domaine Karanika“. Ze kan niet wachten tot ze eindelijk mag proeven van zijn Griekse wijn. Maar eerst een rondleiding door zijn prachtige bedrijf. Vol passie vertelt Laurens hoe zijn droom is uitgekomen. Samen met zijn vrouw koos hij voor het noorden van Griekenland vanwege hun voorliefde van de Xinomavro druif. In de loop van de jaren volgden ze opleidingen als wijnmaker, vinoloog en wijngaardenier. Nu hebben ze een prachtig biologisch bedrijf wat wijn exporteert over de hele wereld.

Met een klein beetje de smaak te pakken van de heerlijke wijntjes, op zoek naar een heel ander soort wijnmakerij, “Alpha Estate“. Ook hier krijgen we een rondleiding, maar dit bedrijf is van een heel ander soort. We kijken onze ogen uit, wat een grote ketels staan hier dan met al die wijn. Ook hier natuurlijk wat proeven, niet te veel Monique, we moeten weer verder naar ons volgende adresje.

Groot contrast

We gaan dineren bij Restaurant Thomas, maar eerst toch nog even een kijkje nemen in Sklithro, dorpje aan de andere kant van de weg. Grappig, hoe je ook hier weer vanuit de auto contact maakt met de locals, of we wat willen komen drinken. Uhh, nee, sorry, we hebben honger. Zwaaien naar de mannen die heerlijk buiten zitten, en gaan weer verder. Maar wat een contrast met het restaurant. Het dorpje doet wat troosteloos aan en wij gaan een hapje eten in een sjiek restaurant. Voelt een beetje lastig. We kijken onze ogen uit, zelf het toilet is sfeervol ingericht. Wat een verwennerij is hier dan weer. Een heerlijk soepje, pasta, veel vlees en een heerlijk dessert, om je vingers bij af te likken.

Snel weer verder, Florina wacht

Tijd om lang na te kletsen hebben we niet, we moeten weer door. Op naar Florina, waar we gaan overnachten in Hotel Lingos. Gevonden, vlug de koffers naar de kamers want Stratos Vasilopoulos staat al op ons te wachten. Of we nog even mee een drankje gaan drinken samen met zijn broer in het centrum. We krijgen nog een kleine rondleiding door het centrum waar we ons verbazen over de opgezette ganzen aan de waterkant. Of echte ganzen of geen ganzen, is onze mening. We gaan even staan kijken, en tot ons ieders verbazing zit er toch echt wel leven in de ganzen. Nou, ze lijken toch echt wel nep, maar niets is minder waar, ze zijn springlevend. Ze zitten ook zo stil.

Stratos neemt ons mee naar een gezellig hip cafeetje “Florian”. We drinken wat, kletsen wat en moeten dan toch echt afscheid gaan nemen voor vandaag. Het is weer mooi geweest, we zijn doodmoe. Op naar ons bedje, heerlijk slapen, morgen is er weer een nieuwe dag.

Heeft ze ons gehoord? Dat kan haast niet

Hoeveel foto’s kun je maken op een dag

Wie is hier de gans?